Het begint altijd wel leuk en zo en in het begin is het altijd feest en zijn alle kleine vervelende dingen aan de ander eigenschapjes die je gewoon door de vingers kan zien. Dat kan natuurlijk niet lang goed gaan.
Als ik kijk naar wat voor relaties ik de afgelopen vijf jaar heb gehad is het vrij dramatisch.. Eens even denken, want het is toch alweer een tijdje geleden..
O ja! Lang leve Facebook.. 2009 begon voor mij met een Belgische jongen die me had gezien een keer op een meeting en op Facebook en die zei dat hij enorm verliefd op me was. Ik vond het een vrij bizarre situatie, maar deed graag mee, want als iemand zegt dat hij verliefd op je is geef je -ik in ieder geval wel- dat wel een kans. België ligt vrij dichtbij, maar de rit naar Brugge is toch wel een soort wereldreis -275 kilometers- en de mensen spreken ook nog eens een vrij vreemd taaltje, wat ik over het algemeen vrij onverstaanbaar vond. Ik heb z'n moeder ontmoet, want ook al was hij net zo oud als ik, hij woonde uiteraard nog thuis. Het ging allemaal gemoedelijk, maar toen ik er een keer een paar dagen heen ging was de liefde ineens over, hij werd koel en koud en onaardig. Huilend ben ik weer terug naar huis gegaan. Uiteindelijk maakte hij het uit via email. Na twee maanden wilde hij me wel weer terug, maar ik heb geweigerd. Idiote Belgen. Het is trouwens ook de enige waarvoor ik mijn relatiestatus op Facebook heb aangepast. Tegenwoordig heb ik geen relatiestatus meer op Facebook, ik hoef geen likes zijn als je opeens een hartje achter je naam heb omdat je 'in een relatie bent'. En als de mededeling komt dat je je relatiestatus hebt veranderd in 'vrijgezel' komen zij dan weer met hartjes en medeleven. Gadverdamme ik haat gelegenheidsmedeleven. Daarnaast vindt iedereen het alleen maar lekker als er zich drama's voltrekken op Facebook. Ik namelijk ook. Niets lekkerder dan een aangepaste relatiestatus, dan kun je weer lekker denken dat jij je in ieder geval minder kut voelt dan zij.
Ik moet hard nadenken over de volgende mislukking.. Wat spookte ik ook alweer allemaal uit in 2009..? Even de Facebookfoto's doorlopen.. Volgens mij heb ik mezelf verdere ellende bespaard en is het redelijk rustig gebleven.
Het jaar erna heb ik nog een keer een relatie geprobeerd te hebben met een -wederom- Belg die 3 jaar jonger was dan ik en hevig verliefd op mij naar eigen zeggen. De totale schattigheid van deze liefdesverklaring en het feit dat hij best wel leuk was om naar te kijken maakten dat ik toch een poging heb gewaagd. Hij, een redelijk stille jongen en timmerman, en ik, zeer extravert en student, waren wederom een slechte combinatie. Z'n moeder had dat allang gezien en ik ook, maar het waren een leuke 3 maanden. Ik werd gedumpt via SMS en ik heb zijn hele vriendengroep laten weten dat ik daar niet van gediend was. Gelukkig kunnen we er nu weer om lachen.
Oeioeioei.. Het liefste had ik de volgende in zijn geheel gedelete uit mijn geheugen, maar zijn roodomrande ogen op zondagmiddag twee uur zal ik nooit meer uit mijn geheugen kunnen wissen. Hij stond te genieten op het laatste strandfeestje op Woodstock van dat jaar en we hadden een slap gesprek, waarvan ik het onderwerp niet meer weet. Wat ik nog wel weet was dat hij goed kon zoenen en we gingen nog even naar een kroeg in Haarlem om dat verder uit te proberen waarna we bij hem in bed belandden. Dat was wel het kader van onze relatie gedurende die 6 weken: zijn kamer. Normaliter neem ik altijd elk potentieeltje mee naar mijn moeder, maar deze keer niet. Ik was erg onder de indruk van zijn wereldvreemdheid: de combinatie van ham en meloen kende hij niet, evenzeer had hij nog nooit gamba's gegeten. Ik heb dankzij hem wel mijn eerste lingeriesetje gekocht. Zijn wereldvreemdheid en redelijke angst voor alles wat niet in zijn kadertje paste waren niet aan mij besteed. We gingen een keer uit in Amsterdam en er waren een aantal mannen onaardig tegen mij toen hij even naar het toilet moet. In plaats van hen de waarheid te vertellen zei hij dat we maar ergens anders moesten gaan staan. Ik stond perplex toen hij zei: 'Goh wat drink jij snel'..! Nee man, jij drinkt langzaam! Pfffffff.. Hij heeft wel een keer in mijn studentenkamer in Utrecht geslapen, dat vond ik wel leuk. Maar het spatte er nooit echt vanaf. Uiteindelijk was ik het zat, ik had geen zin in zijn gezeik en er kwam een Belgische vriend van mij logeren. Mijn oma sliep bij mijn moeder en viel dat weekend helaas op haar pols: gebroken. Keurig bracht ik haar naar het ziekenhuis, maar ondertussen werd ik gebeld door mijn partner dat hij zich op zijn plek voelde gezet, omdat ik oma verkoos boven hem. Ik heb gezegd dat hij niet zo moest zeiken. Vervolgens heb ik het hele weekend keihard gezopen en hem genegeerd. Zondagmiddag rond een uurtje of twee werd er aangebeld. Ik deed open en daar stond hij hoor: roodomrande ogen van het huilen. Snikkend vroeg hij waarom ik zo naar deed, hij was toch heel lief voor me blablabla. Ik heb gezegd dat ik het gezeik echt meer dan zat was en ik heb de deur dichtgegooid. Binnen een uur had ik één Facebookvriend minder. Ik kon er niet echt mee zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten