En omdat je over het algemeen op een bus moet wachten heb je vaak de tijd om even op je telefoon te kijken, maar ook om je gedachten schaamteloos af te laten dwalen naar de diepe krochten van je brein.
Zo keek ik een beetje vanuit boven op mij neer en dacht over de afgelopen maanden. Het is niet zo dat ik het vreselijk vind om alleen te zijn, maar het eindeloze alleen slapen breekt me af en toe wel op. Een beetje knuffelend in bed liggen met je kat is toch iets anders vind ik. Maar: wat wil ik dan? Lastig, lastig. Ik zie mezelf ook nog niet in een relatie.
Maar goed, ik dwaal af, want ik was eigenlijk aan het nadenken over mijn dates. En dan in het bijzonder over de verschillende soorten mannen waarmee ik heb gedate.
Nu ik in dit bushokje sta denk ik na over hokjesdenken. Kun je mannen indelen in hokjes? Dat denk ik zeker niet, maar een grove indeling is er wel te maken, met name omdat mijn afgelopen date van een speciaal soort is. Namelijk de ik-begrijp-geen-reet-van-je-man.
Dit is de man die het allemaal wel leuk vindt, waarvoor je als vrouw moeite moet doen, maar die gerust 3 dagen lang aan radio-silence-mode doet en jou daardoor tot wanhoop drijft. De dates zijn heel erg leuk al is het wel weer gissen wanneer de volgende zal zijn. Wat moet ik hier in godsnaam mee? Als ik teveel berichtjes stuur wil ik te graag, als ik te weinig van me laat horen wil ik blijkbaar niet, omdat er te weinig moeite voor doe. Wat de fuck is dit?!
De ik-begrijp-geen-reet-van-je-man is vaak een knappe man, die zelf ook best weet dat hij knap is. Er hangt een soort mysterieuze vibe om hem heen die hem onschendbaar maakt. Hij kan er een driedubbele agenda op na houden (dat is dan mijn interpretatie van die mysterieuze vibe) en hij komt er makkelijk mee weg. Deze mannen zijn van gummi: elke keer als je denkt dat je hem vast hebt glijdt ie uit je handjes en het gevolg is dat je hem nog liever wil vasthouden. Hij haalt de borderliner karaktereigenschappen in mij naar boven: een instabiel zelfbeeld, verlatingsangst, een gevoel van leegte. Bah.
Terwijl ik mij dit bedacht, bekroop mij langzaamaan het gevoel dat ik wel eens eerder zo'n man heb gedate. Zo'n man waar je geen hoogte van krijgt. Waar je je wanhopig van afvraagt wat hij nou denkt en wat hij nou wil. En ook al borrelt het zak-er-maar-lekker-in-gevoel in je op, toch kan je het niet hebben en wil je je niet laten kennen. Je bent geen speeltje en je laat ook niet met je sollen, al ben je reuze nieuwsgierig. Kak. Kakirritant. Het zijn dit soort mannen die zorgen dat ik dat hele gedate eigenlijk aan de kant wil gooien en gewoon maar alleen blijf zoals ik nu ben. Ik houd niet van dat moeilijke gedoe. Je vindt me óf wel leuk óf niet. En dat kan je gewoon aan me laten weten, zo weet jij waar jij aan toe bent en ik ook.
Maar dat is niet zoals het daten in het Echte Leven gaat. Het is een soort kat en muisspel, waarbij in mijn geval de man vaak wint, aangezien ik niet zo'n goede ben in het hard-to-get-spelen. Zoals ik al zei vind ik dat gewoon veel te veel gedoe en ik heb daar geen zin in. Straks vind ik het niks en heb ik er voor niks tijd aan besteed.
Nou goed, ik had het even geleden over categorieën mannen en of mannen in hokjes te plaatsen zijn en dat dat eigenlijk niet netjes is, maar dat je wel grofweg een aantal categorieën hebt.
De volgende grove categorie is de hij-vindt-jou-echt-de-allerleukste-op-deze-aardbol-man. Deze mannen zijn goed voor je ego, maar je komt er altijd net iets te laat achter dat er iets mis is. De één is een borderliner, de andere heeft verlatingsangst, de derde woont nog bij zijn moeder (eigenlijk ook een soort van verlatingsangst) en de laatste is gewoon lelijk. Je durft het eigenlijk na 3 dates niet te zeggen, maar het is niks. Dat weet je diep in je hart, maar toch ga je er mee in zee. En dan is het te laat. Je durft niet meer in zijn gezicht te zeggen dat jullie niet voor elkaar gemaakt zijn. Schoorvoetend laat je het allemaal toe, tot er een punt komt dat je echt niet meer lief kan doen tegen hem en lelijk gaat doen. Ik heb een heleboel van deze categorie gehad. Heeft iets te maken met een aanzienlijk minderwaardigheidscomplex. Maar: door schade en schande wordt men wijs. Tenzij je enorm houdt van mannen die je op een voetstuk plaatsen en je voeten kussen en je druiven voeren zou ik hier toch uit de buurt blijven. Al: het is goed voor je ego, maar op tijd afkappen die handel. Het laatste wat je wil is een man die achter je aan blijft lopen. En het allerlaatste wat je wil is een lelijke man, waar je toch iets te lang mee hebt gedate die je absoluut aanbidt en blijft aanbidden. Ik heb hiervan geleerd: als ik denk 'misschien' wordt het wel wat dan moet ik het gewoon niet doen.
Dan nog een totaal andere categorie: de hij-heeft-een-vriendin-maar-heeft-zin-in-seks-met-andere-vrouwen-man. Ik blijf me verbazen over deze categorie en hoeveel mannen in deze categorie vallen. Het lijkt wel steeds normaler te worden dat je als man (maar ik weet dat vrouwen er ook een handje van hebben) op een gegeven moment buiten de deur gaat neuken én dat dan ook heel normaal vindt. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er ook schuldig aan ben. Op allebei de manieren. Maar ik ben er wel van overtuigd, dat als dit gebeurt, er wel iets mis is in je relatie. Maar goed, wie ben ik. Ik mag er niet over zeuren, want ik laat mij ook verleiden tot stomme dingen met deze categorie mannen. Deze hij-heeft-een-vriendin-maar-heeft-zin-in-seks-met-andere-vrouwen-man is vaak slim, heeft een baan met goed salaris of is anderszins succesvol, heeft een huis, soms een auto en hij vindt jou vooral ook al heel lang heel erg leuk. Dat streelt jouw ego dan weer en dan ben je zwak. Omdat de seks zo goed is en omdat hij ook best wel leuk is, laat je het allemaal gewoon toe. Deze man slaat dan genadeloos toe en jij wordt zijn gewillige slachtoffer. Probeer het dan nog maar eens te stoppen. Ja, je geweten zou op hol moeten slaan. Zeker, maar dat zou dat van hem ook moeten doen. Het wordt makkelijker omdat hij fouter zit dan jij. Vind jij dan. Eigenlijk ben je gewoon net zo fout bezig. Misschien nog wel fouter. De hij-heeft-een-vriendin-maar-heeft-zin-in-seks-met-andere-vrouwen-man is nog veel zwakker dan jij en misschien maak jij daar juist misbruik van. Brr. Niet te lang over nadenken, straks speelt je schuldgevoel weer op. O ja, en je hoeft natuurlijk niet te denken dat zijn relatie hierdoor kapot gaat. Nee, nee! Hij wordt misschien zelfs beter, want als zijn vriendin achter zijn misstappen komt, komen ze weer dichterbij elkaar. Weer een 'WTF'-momentje..
Al met al denk ik dat een grove indeling wel op zijn plaats is, des te meer omdat ik af en toe patronen begin te herkennen in het gedrag van mannen en ik het fijn vind om dat te kunnen verklaren. Ik ben altijd van de 'waarom'. Waarom doen mensen zoals ze doen, waarom gedragen ze zich niet anders? Een leidraad is daarvoor best handig.
O! De bus is er.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten